Rozdział 6 Oddaj mi tron!

Gdy minął miesiąc od wyznaczenia przyszłego króla Kesar nie wytrzymał i poszedł do ojca.
- Tato?
- Tak synu?
- Czemu to Nuru jest wyznaczony na przyszłego króla?
- Och Kesar...Jest po prostu odpowiedzialniejszy to wszystko.
- Odpowiedzialniejszy?!A kto sobie bezmyślnie spacerował wąwozem?!Przez kogo dziadek zginął?!
- Przez nikogo!
- A właśnie,że przez niego!Wy go kochacie bardziej niż mnie!
- Nieprawda Kesar!
- Prawda!A właśnie,że prawda!Wiedzieliście,że on się ze mnie naśmiewa ale wy nawet nie kiwnęliście łapą!A jak ja mówiłem,że czegoś nie potrafi zrobić od razu na mnie krzyczeliście!
- Dosyć tego Kesar!Do groty!Masz szlaban!
- Nie!Nie!Nienawidzę was!Znajdę sobie innych rodziców!
- I dobrze nikt cię nie potrzebuję szczeniaku!Idź precz! - krzyknął Kovu.Król stracił nad sobą panowanie i uderzył ,,szczeniaka'' w brzuch.Gdy Kesar się podniósł spojrzał wściekle na ojca.
- Nie jesteś moim ojcem! - krzyczał - Nie jesteś! - po czym uciekł.Kovu nie miał zamiaru go gonić.Wylegiwał się tylko na skałce.Gdy wróciła Kiara,a potem Nuru i reszta wszyscy zaczęli się niepokoić gdzie podział się Kesar.
- Kovu gdzie Kesar?! - krzyknęła do męża Kiara - Ty coś wiesz!Gadaj gdzie nasz syn!
- To twój syn.Ja chcę mieć tylko jednego - po czym opowiedział wszystko Kiarze.
- Co?!Ty wyliniały mięczaku!Teraz masz go szukać!Natychmiast!
 - Wcale mi na nim nie zależy.
- Ale mi na nim zależy!Ty parszywy tchórzu!Kesar miał rację zaniedbywaliśmy go!Ale to twoja wina!
- Co moja?!Co moja?! - krzyknął Kovu i uderzył żonę.Stado było zaskoczone taką postawą Kovu.Czekało też co zrobi Kiara.Ale ona tylko się podniosła i powiedziała do stada:
- Szukać mi go!Wszyscy!Natychmiast!
- Nie! - krzyknął Kovu - Macie o nim natychmiast zapomnieć!Jak się dowiem,że ktoś go szukał to tego kogoś zabije albo wygnam!Zrozumiano?! - przerażone stado pokiwało głowami.
- Ty potworze! - krzyknęła Kiara do męża i wbiegła do jaskini gdzie zaczęła płakać z bezsilności.